เช้าตรู่ของวัน อาทิตย์ ที่ 4-10-2552 ผมอยากพิสูจน์ตัวเองว่า ระหว่างความมุ่งมั่น กับความทนทานของร่างกาย อย่างไหนจะแน่กว่ากัน..
และผมก็ได้คำตอบแล้วว่า ระยะทางไป-กลับกว่า 90กม.,ความเหน็ดเหนื่อย, ความโดดเดี่ยว ความท้อแท้ ที่ถาโถมเข้า เพื่อพยายามทำลาย ความมุ่งมั่นของผมอยู่ตลอดเวลา ก็มิอาจทำลายความมุ่งมั่นของผมได้
(เดิมทีคิดว่าจะไปชมเมืองโบราณ จ.สมุทรปราการ) แต่มีคนแนะนำที่รู้จัก แนะนำว่า หากไปที่นั่น คนเดียว ด้วยรถจักรยาน รถอาจจะหายได้ เพราะจุดท่องเที่ยว ต้องจอดรถไว้แล้ว ต้องเดินไปกว่าเกือบ กิโลเมตร..ซึ่งพอคิดดูแล้ว น่าจะไม่คุ้ม เพราะก่อนนี้ จักรยาน ได้หายไปแล้ว 2คัน ด้วยเหตุนี้ การเดินทางจึงเริ่มขึ้นตอน 06.00น. จากบางกะปิ----> เป้าหมายคือ มัสยิดบ้านท่าอิฐ
ระหว่างการเดินทางก็ พบกับเพื่อนนักปั่น 2-3 ท่าน รวมถึงบางกลุ่มที่ กำลังเดินทางไปทริป ที่ไหนสักแห่ง(ไม่ได้ทักทายกัน เพราะอยู่คนละฝั่งถนน)
กว่าจะถึงที่หมาย ก็เล่นเอาเหนื่อยไม่น้อยทีเดียว เพราะการปั่นคนเดียวนั้น หากไม่มีเป้าหมายหรือจิตใจที่มุ่งมั่นพอ ผมเชื่อได้เลยว่า อาจทำให้คุณ ม้วนเสื่อกลับบ้านได้ง่ายๆ แต่มันไม่ใช่สำหรับผม...
การล้มเลิกสำหรับผม มีเพียงสิ่งเดียวคือ ความตั้งใจเลิก แต่ไม่ใช่ จากอุปสรรค ที่ต้องพบเจอระหว่างการเดินทางอย่างแน่นอน และนี่คือสิ่งที่ รอที่จะทำลายความโลเล หรือไม่มุ่งมั่นเพียงพอ และมันจะทำลายคุณได้เสมอ..
ผมไปถึงมัสยิดบ้านท่าอิฐ เวลา 08.00น. โดยประมาณ จากนั้นผมก็ เริ่มทำตัวเหมือนคนที่นั่น ดั่งคำว่า"เข้าเมืองตาหลิ่ว ต้องหลิ่วตาตาม"
ก็จอดรถ และทานมื้อเช้าเป็นโจ๊กไก่ ชามละ 10บาท อิ่มอร่อยตาม อรรถภาพ...จากนั้นก็เริ่มทักทายชาวบ้าน โดยเฉพาะผู้สูงอายุ ที่เดินไป-มา แถวนั้น ตามมารยาท ที่ผู้น้อย ควรกระทำ เสร็จแล้วก็ไปนั่งถ่ายรูป และผ่อนคลายที่ท่าน้ำของมัสยิดท่าอิฐ ซึ่งอยู่ติดกับ แม่น้ำเจ้าพระยา ได้รู้จักกับคุณลุง(แช หวัง)
ระหว่างพูดคุยกัน คุณลุงก็เล่าให้ฟังว่า เมื่อก่อน(ปี พศ. 24xx) ชุมชนที่นี่ มีแต่น้ำ และผู้ที่อยู่ส่วนมากก็เป็นชาวไทยมุสลิม จากภาคใต้ ซึ่งพูดภาษามาลายู เป็นหลัก แต่ปัจจุบัน มีแต่เด็กรุ่นใหม่ที่พูดมาลายู ไม่ค่อยได้แล้ว คุณลุง ใจดีมาก ชวนผมคุย และเล่าให้ฟังหลายเรื่อง..อ้อ.ลืมบอกไปว่า มัสยิดท่าอิฐ นั้น สมารถนั่งเรือข้าฝากไปปั่น จักรยาน ที่เกาะเกร็ดได้ครับ แต่เรือมีน้อย ต้องรอสักหน่อย อีทั้งผมเองก็ เคยมาที่นี่ก่อนหน้านี้แล้ว ทั้งด้วยการนั่งเรือผ่านเห็นมัสยิดแล้ว ประทับใจครับสวย สงบน่ามา ละหมาดสักครั้ง จากนั้ไม่นาน ผม ก็ขับรถยนต์มา ละหมาดที่นี่...แต่
ครั้งนี้ผมปั่นจักรยานมา เพื่อพิสูจน์ตัวด้วย และด้วยความอยากรู้ว่า ความรู้สึกนั้นจะต่างกันมั้ย อย่างไร และผมก็ได้รู้แล้ว และนี่คือ "ชัยชนะ ก้าวสั้นๆ" ที่ผมเอาชนะใจ ตนเองได้ เพราะชัยชนะใดไม่สำคัญ เท่ากับชนะใจตนเอง....ขอบคุณที่ติดตาม ..อัสลา มูอาลัยกุม(ขอความสุข ความสันติ จงมีแด่ท่าน) www.Nakzooh.com
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น