ศิลปะป้องกันตัว กับ กีฬาป้องกันตัว

สำหรับประเด็นนี้ ผมคิดว่าใครๆ หลายคนคงแยกไม่ออก หรือ ไม่ทราบว่า ความจริง ปัจจุบันนี้ สิ่งที่เรียกว่า ศิลปะป้องกันตัวนั้น ได้กลายสภาพเป็น กีฬาไปเกือบหมดแล้ว และที่สำคัญ มีผู้เรียนกีฬาหลายๆ ท่าน มักจะคิดว่า สิ่งที่ตัวเองกำลังฝึก จะเป็น วรยุทธย์ ชั้นเทพ ที่สามารถใช้ปราบปรามเหล่าร้ายได้ เหมือนในหนัง เลยทำให้ นักเรียนหลายๆ คนทำตัวเป็น supermans , Super girls... แหม ...ชั่งน่าสงสารเค้าเสียจริง เพราะหลักการศิลปะป้องกันตัวนั้น ดดยเนื้อแท้แล้ว ต้องการให้ผู้ฝึก ได้ฝึกฝน สมาธิ จิตใจ(ให้ถ่อมตน) และเพื่อสุขภาพทั้งกายและใจ

ดังนั้นถ้ามผู้ฝึกฝนเข้าใจตรงจุดนี้ผมคิดว่า ในปัจจุบันคงมีผู้สนใจศิลปะป้องกันตัวเยอะแน่นอน เพราะการฝึกมีแต่จะทำให้ผู้ฝึกพัฒนาไปในทางที่ดี มิใช่ ทำตัวเป็น นักเลงหัวไม้ (ไม้จิ้มฟัน ที่อยาก จะยัน เรือรบ ด้วยภาพลวงตาว่า ผมเก่ง เพราะแข่งชนะ ได้เหรียญรางวัลมาเยอะ)

การต่อสู้นั้น มีทั้งบนสังเวียน และนอกสังเวียน ซึ่งตลอดการเรียน การสอนป้องกันตัวของผม เจอหลายรูปแบบ ทั้งพวกชอบ โชร์ หยิ่ง ขี้ขลาด หรือ ชอบล่ารางวัล และพวกที่จะเลิกฝึกศิลปะป้องกันตัวก่อนใคร ก้อคือ คนเหล่านี้แหละ

และในที่สุดก็จะเหลือแต่ เพียงคนที่ฝึกเพราะความ ชอบ หรือ เห็น คุณค่าของการฝึกศิลปะป้องกันตัวอย่างแท้จริง และหวังว่า ท่านก้อ คือ ผู้ที่ อยู่กลุ่ม สุดท้ายที่ผมกล่าวมา...
"ศิลปะป้องกันตัว ก็คือศาสตร์ และศิลป์แห่งการต่อสู้ป้องกันตัว"
"กีฬาป้องกันตัว คือ กิจกรรม อย่างหนึ่ง ของผู้ฝึกศิลปะป้องกันตัว" เพราะฉนั้นผู้ฝึกควรมีการแสดงออกอย่าง สร้างสรรค์ และถ่อมตน....